نماهای بالینی و آسیب شناختی مبتلایان به لیکن پلان در مشهد (۸۶-۱۳۷۶)

زمینه و هدف : لیکن پلان یک بیماری پوستی مزمن با ضایعات پوستی مخاطی التهابی است که شیوع آن 2-1درصد می باشد. این مطالعه به منظور توصیف نماهای بالینی و آسیب شناختی مبتلایان به لیکن پلان در مشهد انجام شد. روش بررسی : در این مطالعه توصیفی مقطعی اطلاعات مربوط به سن , جنس و نیز مشخصات مربوط به بیماری مانند بافت شناسی، شکل و محل آناتومیک ضایعات با استفاده از پرونده بیماران مبتلا به لیکن پلان مراجعه کننده به بخش پوست و آسیب شناسی بیمارستان امام رضا (ع) مشهد طی سال های 86-1376 و بازبینی مجدد لام ها استخراج گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری spss-13 و آزمون های آماری t-test ، کای اسکوئر و آزمون های ناپارامتری تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها : از مجموع 309 بیمار ثبت شده؛ 177 نفر مرد (57.3%) و 132 نفر زن (42.7%) بودند. میانگین سنی در مجموع 16.3+-40.1 سال (کمترین 2 سال و بیشترین 85 سال) بود. پلاک و پاپول به ترتیب با 136 مورد (44%) و 129 مورد (41.7%) شایع ترین نمای بالینی بودند. 39 مورد (23.9%) ضایعات هیپرپیگمانته و 83 مورد (26.9%) ضایعات پوسته دار بودند. طرح های آنولر و خطی به ترتیب در 15 مورد (4.9%) و 9 مورد (2.9%) مشاهده گردید. نمای هیستولوژیک کلاسیک و هیپرتروفیک شایع ترین نماهای بافتی را تشکیل دادند. رابطه آماری بین انواع هیستوپاتولوژیک ضایعه با جنس و سن وجود نداشت. محل آناتومیک با بافت شناسی ضایعات ارتباط معنی داری را نشان داد (p<0.001). نتیجه گیری : این مطالعه نشان داد که فراوانی لیکن پلان در نواحی تناسلی و مخاطی نسبت به مطالعات انجام شده در نقاط دیگر دنیا و همچنین سایر مناطق کشور کمتر می باشد.